Ο Στ. Δαμιανάκος... αναδεικνύει και συγχρόνως ανασηματοδοτεί την έννοια της πρωτόγονης επανάστασης και διασαφηνίζει τους όρους της διαιώνισής της και κυρίως των μεταλλαγών της, αποκαθιστώντας ένα γόνιμο διάλογο με τον εισηγητή του προβληματισμού αυτού, τον Eric Hobsbawm. Μέσα από το παράδειγμα που διερευνά, δείχνει τα δύο επίπεδα στα οποία θα πρέπει να τοποθετείται το πρόβλημα αυτό: του ονοτολογικώς ιστορικού με τη διακριτή χρονικότητα που συνεπάγεται και της υστερόχρονης ανασηματοδότηση. Αν ανάμεσά τους υφίσταται μια συνέχεια, είναι εκείνη της, μεταβαλλόμενης ωστόσο, πρόσληψης. Αλλά και κάτι περισσότερο, η δυνατότητα της πρωτόγονης επανάστασης να μεταλλαχθεί σε επανάσταση κοινωνική.

Ο συγγραφέας παρακολουθεί τους τρόπους με τους οποίους μερικώς πραγματώνεται αυτή η μεταλλαγή και τονίζει το σταθερό της πυρήνα, την αίσθηση ενός «άλλου» δικαίου: σε ποιο μέτρο αυτό το άλλο δίκαιο, όπως το εκφράζουν οι πρωτόγονοι της επανάστασης και οι εκτονωμένοι πάρισοί τους των πόλεων, είναι ταυτόσημο με το δίκαιο που ανακύπτει από το σύστημα ισορροπιών των αγροτοκτηνοτροφικών κοινοτήτων ή αποτελεί την αναίρεσή του είναι ένα ζήτημα στην επίλυση του οποίου ο Στάθης Δαμιανάκος πρόσφερε τη δική του ερμηνευτική συμβολή με τις μελέτες που συγκεντρώνει σ' αυτόν τον τόμο και με όλο το συνεκτικό ερευνητικό και συγγραφικό του έργο.