Τη σειρά αυτή την ονόμασα "Διηγήματα Συγκινησιακής Φαντασίας" (emotional fiction) κατά τη γνωστή σειρά των βιβλίων "Επιστημονικής Φαντασίας" (science fiction). Αν δηλαδή στα έργα Επιστημονικής Φαντασίας οι ήρωες ταξιδεύουν στο διάστημα, σε κόσμους φανταστικούς και σε περιπέτειες σε διαφορετικούς χρόνους ακόμα και σε διαστάσεις, οι δικοί μου πρωταγωνιστές ζουν φοβερές διαχρονικές εσωτερικές περιπέτειες που στηρίζονται στις αναμνήσεις και στη φαντασία. Ξαφνικά το παρελθόν γίνεται παρόν, αλλά και το παρόν γυρίζει πίσω να συναντήσει το παρελθόν του.

Έτσι, στο διήγημα το "Παγκάκι", εγώ ο ίδιος, μεσήλικας πια, ξεκινώ να συναντήσω την πρώτη μου αγάπη, πίσω στα δεκατέσσερά μου χρόνια, με όλη όμως τη γνώση του χρόνου που πέρασε κι όλα όσα συνέβησαν στο μεταξύ. Στο "Εάλω η Πόλις", είμαι αγγελιοφόρος του αυτοκράτορα του Βυζαντίου, λίγο πριν από την ’λωση, αλλά ταυτόχρονα βρίσκομαι στη Βενετία σαν ένας τουρίστας γεμάτος αναμνήσεις και με ένα μήνυμα που δε θυμάμαι πια, για το Δόγη. Στο "Κρεβάτι", λίγο πριν κοιμηθώ, ξαναζώ ερωτικές σκηνές από διάφορους έρωτες σε διαφορετικές εποχές. Στην "Καταστροφή της Πομπηίας μου", καίγομαι μαζί με την αγαπημένη μου τη νύχτα του Βεζουβίου, αλλά ταυτόχρονα περιφέρομαι στα σημερινά της ερείπια και "θυμάμαι" το παρελθόν μου. Στη "Συνάντηση", εγκαταλείπω αντίγραφα του εαυτού μου σε πόλεις, σπίτια, πλατείες, νησιά, έτσι όπως περνάω και φεύγω, ώσπου μια μέρα η παλιά μου "σκιά" συναντά τον πραγματικό μου εαυτό , για να αποδειχτεί όμως για μια ακόμα φορά πως κι αυτός ήταν η "σκιά" του Πέτρου που είχε ήδη φύγει. Στη χιουμοριστική πάλι "Απελευθέρωση της Κύπρου", επεμβαίνω αναίμακτα και την απελευθερώνω. Τέλος, στη "Λύσσα", ο θάνατος και η αθανασία ενώνονται σε ένα εφιαλτικό μονόλογο μέσα σε απόλυτη ακινησία του χρόνου.