Δεκαεννιά διηγήματα, γραμμένα με ευαισθησία και γεμάτα ανθρωπιά, συγκίνηση αλλά και χιούμορ, με αφετηρία την Κύπρο του χθες και του σήμερα. Μνήμες του συγγραφέα από τα ξέγνοιαστα παιδικά του χρόνια στο νησί πριν από την εισβολή, αλλά και αφηγήσεις με φόντο τη σύγχρονη Κύπρο.

Όσα συνέβησαν το καλοκαίρι του 1974 τόσο κοντινά μας ακόμη αναζητούν, κατά αναγκαιότητα φυσική, θα έλεγα, τη λογοτεχνική τους έκφραση στα έργα εκείνων που τα έζησαν. Κάτι παραπάνω: αναζητούν τα λογοτεχνικά έργα που θα εντάξουν αυτά τα γεγονότα στην περιοχή της Τέχνης, που υπερβαίνει τον χρονικά προσδιορισμένο χαρακτήρα τους και όπου παίζεται το προαιώνιο ανθρώπινο δράμα των παθών, του πόνου και του θανάτου.

Είμαι σίγουρος ότι οι αναγνώστες αυτού του βιβλίου του Νίκου Νικολάου-Χατζημιχαήλ θα βρουν σε πολλά του διηγήματα την πιο ευαίσθητη, την πιο πρωτότυπη και την πιο ουσιαστική λογοτεχνική ανάδειξη αυτών των εμπειριών.