Μέσα από τις συνεχείς εκπαιδευτικές αλλαγές, οι οποίες έγιναν στη μεταπολεμική Ελλάδα και οι οποίες αναγορεύτηκαν σε "μεταρρυθμίσεις" ή καταδικάστηκαν σαν "αντιμεταρρυθμίσεις", υιοθετήθηκαν διάφορα συστήματα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η παρούσα εργασία καταγράφει και αναλύει τα συστήματα αυτά, επιχειρώντας παράλληλα να τα συνδέσει με την υφιστάμενη κατάσταση των ανισοτήτων στην εκπαίδευση. Οι εκπαιδευτικές ανισότητες προκύπτουν έντονες για την υπό εξέταση περίοδο ακόμα και με βάση μια πρωτογενή ανάγνωση των στατιστικών στοιχείων της εκπαίδευσης, τα οποία δημοσιεύει η ΕΣΥΕ.

Ωστόσο, επιχειρήθηκε μια ενδελεχής μελέτη του φαινομένου μέσα από την επεξεργασία των δημοσιευμένων στατιστικών στοιχείων της ΕΣΥΕ, και σύγκρισή τους με στοιχεία που προήλθαν από έρευνες Ελλήνων ή ξένων επιστημόνων και διεθνών οργανισμών. Ακόμα, συγκροτήθηκαν δείκτες, με βάση τους οποίους αποτιμώνται οι ευκαιρίες για πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ανάλογα με τα κοινωνικά χαρακτηριστικά των υποψηφίων.

Μέσα από την έρευνα, και με βάση τις θεωρητικές παραδοχές που έγιναν, προκύπτει ότι ο ρόλος των συστημάτων εισαγωγής, ως προς τη διατήρηση και αναπαραγωγή των κοινωνικών -εκπαιδευτικών διακρίσεων και προνομίων, συνίσταται στον έλεγχο και στη νομιμοποίηση της προηγούμενης εκπαιδευτικής διαδικασίας (πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας), προσεπικυρώνοντας τις ανισωτικές της λειτουργίες. Η δομή της εργασίας ακολουθεί τη χρονική αλληλουχία των εκπαιδευτικών αλλαγών.