ΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ

Η πορεία της ζωής μας περνά μέσα από δρόμους αλλεπάλληλων ψυχικών τραυματισμών. Αναπόφευκτη αρχή της φύσης. Στη Μετα-μοντέρνα εποχή που διανύουμε, η περιβαλλοντική κοινωνική και οικονομική κρίση και τα επακόλουθά τους, είναι φορείς υψηλού στρες και βίας. Η τραυματο-θεραπεία καθίσταται επίκαιρη, ίσως όσο ποτέ άλλοτε. Ο στόχος μιας απαρτιωμένης τραυματο-θεραπευτικής διαδικασίας δεν είναι απλώς και μόνον η επούλωση του ψυχικού τραυματισμού. Κρίνεται απαραίτητο να εμπεριέξουμε και (αντισταθμιστικά) να νοηματοδοτήσουμε τον ψυχικό τραυματισμό, κατακτώντας την ψυχική ανθεκτικότητα της Μετα-τραυματικής μας Ανάπτυξης (Post Traumatic Growth), ώστε να είμαστε σε θέση να προχωρήσουμε τη ζήση μας με ελευθερία.

Η ανάπτυξη των μεθόδων νευρο-απεικόνισης όπως και οι πρόσφατες εξελίξεις στην εμβρυική, νεογνική και βρεφική μελέτη της Συμπεριφορικής Γενετικής, έχουν αναδείξει εξαιρετικές μελέτες σχετικά με την επίδραση του στρες και του ψυχικού τραυματισμού στο Κ.Ν.Σ. Φαίνεται, πλέον, ότι λαμβάνουν νέα διάσταση οι νευρωνικές οδοί (pathways) επεξεργασίας του τραύματος στον εγκέφαλο και οι βρόγχοι (loops) καθήλωσης στις τραυματικές εμπειρίες.

Αναμένουμε τη θαυμαστή εποχή, που οι έξωθεν ψυχοθεραπευτικές τεχνικές θα συστηματοποιηθούν με κοινό παρονομαστή τη δράση τους επί των εγκεφαλικών λειτουργιών.

Θα απευθύνονται με συγκεκριμένες παραλλαγές στα ποικίλα και υψηλής διασυνδεσιμότητας νευρωνικά δίκτυα (αναλόγως των ιδιαιτεροτήτων κάθε περίπτωσης) και θα παγιώσουν «το Νέο Παράδειγμα Σκέψης» για μια Συνθετική Θεώρηση στην Κλινική Πράξη της Τραυματο-θεραπείας.