ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΒΙΟΥ

Μπορούμε να διευρύνουμε την αυτογνωσία μας; Να επιμεληθούμε τον εαυτό μας; Ή να γίνουμε περισσότερο αυτόνομοι με την χρήση της τεχνητής νοημοσύνης;
Αραγε είναι προτιμότερο να έχουμε μια τεχνητή νοημοσύνη για φίλο από έναν άνθρωπο; Ποια είναι τα γνωρίσματα μιας υβριδικής φιλίας;
Συνιστά μια τεχνητή νοημοσύνη ως ερωτικός σύντροφος μια φρόνιμη επιλογή και μπορεί να είναι αμοιβαίος ο υβριδικός έρωτας;
Είναι ηθικό να δημιουργήσουμε έναν ψηφιακό κλώνο ώστε αφού πεθάνουμε να επικοινωνεί με τους αγαπημένους μας; Θα τους ανακουφίσει αυτό από την οδύνη της απώλειας;
Γιατί να εξακολουθεί κανείς να γράφει και να διαβάζει ανθρώπινη λογοτεχνία όταν η τεχνητή λογοτεχνία είναι εφάμιλλη ή καλύτερης ποιότητας:
Αν η τεχνητή νοημοσύνη δημιουργήσει έναν κόσμο δίχως εργασία αναλαμβάνοντας όλες τις δραστηριότητες, τότε τι νόημα θα έχει η αριστεία και γενικότερα η ζωή;
Αλλά είναι δυνατόν η τεχνητή νοημοσύνη να ευθυγραμμιστεί με τις αξίες μας;
Πώς να φανταστούμε μια δημιουργική, όπως επίσης αρμονική σχέση μαζί της;
Μήπως τελικά, κοιτάζοντας τη Σφίγγα στα μάτια, συνειδητοποιούμε ότι η απάντηση στο αίνιγμά της δεν είναι η μηχανή, αλλά ο ίδιος ο άνθρωπος;