Η νέα εργασία του Τριαντάφυλλου Γεροζήση μπορεί να χαρακτηριστεί ως αυτοβιογραφία, δεδομένου ότι η αναφορά σε καταστάσεις, γεγονότα και πρόσωπα είναι κυρίως όσα είδε, έζησε και κατέγραψε ο ίδιος. Ταυτόχρονα αποτελεί συνέχεια του πρώτου τόμου με τον ίδιο τίτλο, που κυκλοφόρησε πρόσφατα, γιατί αναφέρεται στην ίδια ιστορική περίοδο. Περιγράφει γεγονότα και καταστάσεις όπως είναι η αστυνομική βία, η αυθαιρεσία πολιτικών παραγόντων μικρής ή μεγάλης εμβέλειας, η αυθαιρεσία κρατικών λειτουργών ή και ολόκληρων κρατικών υπηρεσιών σε βάρος των «ηττημένων» του εμφύλιου πολέμου, η παράταση της ατμόσφαιρας συνολικά του Εμφυλίου στα μετά από το 1950 χρόνια, η «σκοτεινή» πλευρά της ζωής στις μικρές κοινωνίες της επαρχίας, τα οποία και δεν πρέπει να χαθούν.

Διαβάζοντας την εργασία του, κατανοούμε την ανυπότακτη στάση του παιδιού που μεγάλωνε μέσα στη φωτιά του απελευθερωτικού αγώνα, του εθελοντή-μαχητή του ΔΣΕ, του δραστήριου αγωνιστή που συμπορεύτηκε με το ΚΚΕ, αλλά και τον Τριαντάφυλλο Γεροζήση μέχρι το τέλος της ζωής του.