Καλώς μας ήρθες Χρυσοστέφανη Αυγή,
Μελένια Ανατολή με τα λαμπρά σου πέπλα.
Πόσο απαλά κι ανάλαφρα
απ’ τη ροδάτη σου αγκαλιά
ξεπρόβαλε εκείνη: Η Νεαρά Ημέρα…
Πανέμορφη! Ψιθύρισε ο Αυγερινός
ευθύς ως την αντίκρισε.
Και ως να αντάμωνε Θεά το γόνυ ομπρός της κλίνει.
Κι εκείνη… ενέδωσε
και με πρωτόγνωρη χαρά
εδέχτη τα φιλιά του.
Έτσι δειλά και μαγικά
εφανερώθ' η Ελπίδα.