Capra Black

Από ωδές θαμμένοι
Σφετερισμένοι -
Συχνά τους βλέπω να σκουπίζουν
τις αλέες που συνήθιζα να ατενίζω
Με δεμένα μάτια -
Αλλά τώρα πρέπει να σωπάσω ξανά
και ίσως αποδειχθεί λάθος εκείνος ο
χρησμός που μιλούσε για κάτι που έδειξε
η τηλεόραση -
Δέντρα που μίλησαν στον ύπνο τους
με το όνειρο της περιέργειας της φωνής τους.
Μακριά από πόλεις που γνώρισα
από ανέκφραστα λατομεία
που το φεγγάρι χάραζε τη μορφή ενός
Βούδδα
η σιωπή,
εμφανίζεται σαν σχοινοβάτης
κι από κάτω τεράστιοι κορμοί
των δέντρων του Θανάτου ανθίζουν
με κάθε κίνηση.

Πίνω λοιπόν απ' το ποτήρι σου
Οπως ο νεκρός απ' την ψυχή σου.