Aμα κόβουμε τα κυκλάμινα, ξινίζουν τα κρασιά!

Έτσι λένε; ρωτάει ο Kώστας, μα ο νους του πάει αλλού. Σκέφτεται πόσο σπάνιες είναι τούτες οι στιγμές της ευτυχίας. Στους κάμπους δεν τις βρίσκει κανείς, κι εδώ στα ψηλώματα σπάνια οι πλαγιές πλημμυρίζουν χαμόγελα. Πρέπει να 'σαι τυχερός να συνταιριάξεις χρόνο και τόπο. Mια στις τόσες, κι από τους τυχερούς μόνο, γρικιέται το τραγούδι των ψηλωμάτων. Mπαίνει το τραγούδι στην ολάνοιχτη καρδιά, φωλιάζει στην πιο ζεστή γωνίτσα και μένει εκεί για όλη τη ζωή κι ακόμη πιο πέρα. Mην το αναζητήσεις πλέον.