Οι προβληματισμοί που εκτίθενται στον παρόντα τόμο επιτρέπουν να συνειδητοποιήσουμε πόση οξύτητα έχουν προσλάβει τα περιβαλλοντικά προβλήματα στη χώρα μας και πόση απόσταση χωρίζει τη νομοθεσία από την εφαρμογή της. Ως alibi της απραξίας και της ραθυμίας της Κυβέρνησης προβάλλει για μια ακόμη φορά η αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος, ωσάν αυτό να «ευθύνεται» για τη φθορά και την καταστροφή που εξακολουθεί να υφίσταται το φυσικό και το ανθρωπογενές περιβάλλον! Η Κυβέρνηση επιβάλλεται να εγκαταλείψει τη σχετική πρωτοβουλία της, η οποία άλλωστε είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε παρουσιάζεται επιτακτική η επεξεργασία και η προώθηση μιας σύγχρονης, συνεκτικής και αξιόπιστης περιβαλλοντικής πολιτικής. Είναι καιρός να εγκαταλείψουμε τον εφησυχασμό και τη «θαλπωρή» που μας προσφέρει η πληθωρική παραγωγή νομοθετημάτων και να στραφούμε προς έξυπνες και αποδοτικές πολιτικές με βάση επιχειρησιακά σχέδια, δράσεις και βέλτιστες πρακτικές.

Θα ήταν ευχής έργο η κοινωνία των πολιτών να ενεργοποιηθεί περισσότερο για την προστασία του περιβαλλοντικού μας πλούτου, και να σφυρηλατηθεί μια ωριμότερη οικολογική συνείδηση. Η Πολιτεία σε όλες τις εκφάνσεις της δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί ούτε την αρχή της αειφορίας ούτε τη βιώσιμη ανάπτυξη. Τις δυνατότητές της τις δοκιμάσαμε και τις γνωρίζουμε καλά. Πρέπει, γι' αυτό, να την πιέσουμε και να την πείσουμε, με τις πρωτοβουλίες και τους αγώνες μας, να ενστερνιστεί ένα σύγχρονο οικολογικό λόγο και μια δημιουργική οικολογική πράξη.