Σε αυτό το τελευταίο βιβλίο του πριν από το θάνατό του, ο Μέιλερ αποκαλύπτει τις απόψεις του για τη φύση του Θεού. Στις συζητήσεις που διεξήχθησαν σε ένα χρονικό διάστημα τριών ετών με το φίλο και συνεργάτη του, Μάικλ Λένον, ο συγγραφέας εμφανίζεται πιο προκλητικός παρά ποτέ. «Νομίζω», λέει ο Μέιλερ, «ότι η ευλάβεια λειτουργεί καταπιεστικά. Κάνει την ελεύθερη σκέψη να ασφυκτιά», και θεμελιώνει το προσωπικό του σύστημα ιδεών απορρίπτοντας την οργανωμένη θρησκεία αλλά και τον αθεϊσμό. Επιμένει στην οπτική ενός κόσμου που δημιουργήθηκε από έναν Θεό καλλιτέχνη ο οποίος άλλοτε πετυχαίνει στις επιδιώξεις του και άλλοτε αποτυχαίνει, εξαιτίας των σθεναρών αντιστάσεων που δέχεται από αντίπαλες δυνάμεις του σύμπαντος, με τις οποίες βρίσκεται σε αέναο πόλεμο διεκδικώντας τις ψυχές των ανθρώπων. Σε εμάς, βέβαια, δίνεται η ελευθερία να επιλέγουμε μόνοι ποιο δρόμο θα ακολουθήσουμε. Και ο Μέιλερ πιστεύει πως η ατομική μας συμπεριφορά -ένα μόνιμο, περίπλοκο μείγμα καλού και Κακού- θα ανταμειφθεί ή θα τιμωρηθεί με μια μετενσάρκωση ανάλογη της ζωής που ζήσαμε.