Ένας ανατρεπτικός προβληματισμός σχετικά με τη φύση του κακού από έναν από τους πλέον καταξιωμένους και επιδραστικούς κριτικούς σήμερα.

Στην πνευματώδη και προσιτή αυτή μελέτη, ο εξέχων μαρξιστής στοχαστής Τέρι Ίγκλετον καταπιάνεται με μια απροσδόκητη υπεράσπιση της πραγματικότητας του κακού, αντλώντας την επιχειρηματολογία του από λογοτεχνικές, θεολογικές και ψυχαναλυτικές πηγές, για να προτείνει ότι το κακό δεν αποτελεί απλώς μεσαιωνικό δημιούργημα, αλλά ένα πραγματικό φαινόμενο, μια απτή δύναμη του σύγχρονου κόσμου μας.

Σε ένα βιβλίο στο οποίο συνυπάρχουν ο Αγιος Αυγουστίνος, ο αλκοολισμός, ο Θωμάς ο Ακινάτης, ο Τόμας Μαν, ο Σαίξπηρ και το Ολοκαύτωμα, ο Ίγκλετον διερευνά τη φρικτή κατάσταση των καταδικασμένων αυτών ψυχών που αρέσκονται στη δίχως λόγο καταστροφή. Στην πορεία αυτή, θέτει ένα σύνολο συναρπαστικών ερωτημάτων. Είναι άραγε το κακό ένα είδος τίποτα; Γιατί φαίνεται τόσο λαμπερό και σαγηνευτικό; Γιατί φαντάζει τόσο βαρετή η καλοσύνη; Είναι όντως δυνατό να απολαμβάνουν τα ανθρώπινα όντα την καταστροφή χωρίς κανέναν απολύτως λόγο;