Μετά το Περί Θυμού, παρουσιάζεται στο ελληνικό κοινό ένα ακόμη κορυφαίο έργο του Σενέκα: το Περί Ευτυχισμένης Ζωής. Εδώ, ο μεγάλος Στωικός φιλόσοφος αναμετράται με το διαχρονικό ερώτημα του ανθρώπου: τι σημαίνει να ζεις ευτυχισμένα;

Η φιλοσοφία, για τον Σενέκα, δεν είναι θεωρητική άσκηση αλλά πράξη ζωής. Η ευτυχία δεν εξαρτάται από εξωτερικά αγαθά, αλλά από την αρμονία λόγου και πράξης, από τη ζωή που ευθυγραμμίζεται με τη λογική και την αρετή. Επηρεασμένος βαθιά από το σωκρατικό παράδειγμα, ο Σενέκας προβάλλει την ανάγκη της συνέπειας μεταξύ σκέψης και βίου, της ειλικρίνειας απέναντι στον εαυτό και στους άλλους.

Δεν απορρίπτει τον πλούτο, αλλά τον τοποθετεί στη σωστή του διάσταση: ο πλούσιος, όταν διαχειρίζεται τα αγαθά του με φρόνηση και γενναιοδωρία, γίνεται φορέας κοινωνικής αρμονίας και όχι ματαιότητας. Η ευτυχία, τελικά, δεν βρίσκεται στην κατοχή αλλά στη στάση -στη γαλήνη που πηγάζει από την αυτοκυριαρχία και τη συνειδητή συμμετοχή στο κοινό καλό.

Το έργο αυτό παραμένει ζωντανό, γιατί μας υπενθυμίζει ότι η ευτυχία δεν είναι δώρο της τύχης, αλλά αποτέλεσμα της αρετής και της πράξης.