«Αν η βλακεία δεν έμοιαζε σχεδόν απαράλλαχτα με την πρόοδο, το ταλέντο...κανείς δεν θα ήθελε να είναι βλαξ» γράφει ήδη από το 1931 ο Μουζίλ όταν προσπαθούσε να ορίσει την βλακεία μέσα από μικρά αφοριστικά κείμενα, πριν ακόμα δώσει σε αυτά τη μορφή δοκιμίου που τελικά επέλεξε.