Ο τόπος των ιστοριών του Ταγκόρ μάς φαίνεται απόμακρος, αλλά σε αυτόν μπορούμε να βρούμε σπουδαία πνευματική τροφή, είσοδο σε έναν άλλο κόσμο και κάποια καλή ψυχαγωγία. Ο Ταγκόρ θεωρείται ο σπουδαιότερος στυλίστας όλων των εποχών στη γλώσσα της Βεγγάλης. Αυτή η συλλογή ιστοριών βοηθά τον αναγνώστη να αποκτήσει μια βαθύτερη εικόνα για τον άνθρωπο καθώς μας αγγίζουν τόσο βαθιά μέσα στην καρδιά μας όσο τα ευγενικά λόγια ενός Θεού.

"...Στη δίνη αυτών των αποσπασματικών ονειροπολήσεων ανάμεσα στο άρωμα της χένας και το κούρδισμα της κιθάρας, ανάμεσα στα κύματα του αέρα που ανέδιδαν αιθέρια αρώματα, άδραχνα σαν αστραπή τη φευγαλέα ματιά μιας γοητευτικής κοπέλας. Ήταν εκείνη με το βαθυκίτρινο σαλβάρι, τα λευκά, ροδαλά, απαλά πόδια, τα χρυσοκέντητα πασουμάκια, τα καμπυλωτά δάχτυλα του ποδιού, ένα στενό χρυσοΰφαντο μπούστο, και ένα πορφυρό σκουφάκι, απ όπου ένα χρυσαφένιο στολίδι έπεφτε στο κατάλευκο μέτωπό της και τα μάγουλα..."

Όπως είχε πει χαρακτηριστικά και ο αείμνηστος Κώστας Τρικογλίδης: "Η επιτυχία του Ταγκόρ στη Δύσι εξηγείται ακριβώς για το χαρακτήρα της εποχής όπου παρουσιάσθη, και για την ανακούφισι που μπόρεσε να δώση σε τόσες πονεμένες ψυχές. Μα, ένας από τους πολλούς λόγους, και ο μεγαλύτερος, ίσως, της επιτυχίας του αυτής, μπορεί ν αναζητηθεί στην απλότητα και στη γλυκύτητα της διδασκαλίας του. Έστρωσε και ισοπέδωσε με την ημεράδα του το δρόμο προς την Ανατολή, στεφάνωσε με λουλούδια την πόρτα του Ανατολίτικου Ναού, έδωσε στην πίστι του όχι ένα νέο θρησκευτικό ρίγος, μα ένα θερμό ανοιξιάτικο άσμα, έτσι ώστε οι ψυχές, οι "χαμένες", μπόρεσαν να τρέξουν σ αυτόν και να εμβαθύνουν στο Ινδικό Πνεύμα, χωρίς ν αντιληφθούν ότι κάτω από τις γυρλάνδες και τ αναθήματά του κρύβουνταν οι μυθικοί και μυστικοί λαβύρινθοι μιας σκέψεως πολύ πιο αρχαίας και απόμακρης και πολύπλοκης απ εκείνην που φαίνουνταν στην εύκολη μουσική των ποιημάτων του και των αφηγήσεών του".