Αυτό που οπωσδήποτε χαρακτηρίζει τις σημαίες όλων των κρατών είναι μια έπαρση, θα έλεγε κανείς.

Πιστεύοντας ακράδαντα ότι η Κρεμαγιέρα είναι μια συσκευή που έχει να κάνει με την επεξεργασία γάλακτος και τη ζαχαροπλαστική (ή είναι κάτι σαν το κρεμόριο, ας πούμε, άσπροι κρύσταλλοι που προέρχονται από το κατακάθι του κρασιού, την τρύγα)• ότι το Ακρόμπαρο αναφέρεται σε μεθοριακό κυλικείο που αναδίδει μια ιδιαίτερη οσμή (barila)• η Πεταλούδα του Γκαζιού ότι είναι ένα είδος λεπιδόπτερου που ευδοκιμεί μέσα σε υγραέριο – κατά προτίμησιν στην ομώνυμη περιοχή του Λεκανοπεδίου• το Διαφορικό ότι σχετίζεται με τους λογισμικούς ρυθμούς μεταβολής των ποσοτήτων στα μαθηματικά• ότι η Μίζα αποκλειστικά με την πιστοληπτική ικανότητα δημοσίων λειτουργών• ότι ο Γρύλλος Μπουκάλας είναι ορθόπτερο έντομο ασφαλώς (ίσως και να συγγένευε με τον Παντελή...)?ο Τεμπέλης του Τιμονιού κάποιος αργόσχολος μεσογειακός οδηγός μεγάλων αποστάσεων• ο Κάβουρας πρώτη ύλη για γκουρμέ μακαρονάδα• και με τη βεβαιότητα πώς το Σινεμπλόκ συμμετέχει σε αλυσίδα κινηματογραφικών αιθουσών, όταν αναφέρθηκε από τον μηχανικό ως υπόλογος της βλάβης του αυτοκινήτου Μου ο μυστηριώδης Πολλαπλασιαστής, υπέθεσα πως είναι κάποιος απελπισμένος θρησκευόμενος, σαν τον Εκκλησιαστή, που επικρίνει υπεροπτικά τον κινητήρα, προσθέτοντας ενοχές στην ηθική του ακεραιότητα. - Και δεν έπεσα έξω.

Και ο τρίτος τόμος του έργου αυτού, καλώς ή κακώς αποτυπώνει σε εγκυκλοπαιδική μορφή το κυκλοφοριακό χάος που προκάλεσε η έκδοση των δύο τόμων που προηγήθηκαν. Κατόπιν τούτου, ο συγγραφέας του εξακολουθεί να μην έχει καμία εμπιστοσύνη στην κρίση του σοφού λαού και σε όσα πρεσβεύει συνήθως η κοινή γνώμη.