Στη σύγχρονη παιδαγωγική επιστήμη οι απαντήσεις στα προβλήματα συμπεριφοράς των μαθητών στηρίζονται σε ένα ευρύ θεωρητικό υπόβαθρο το οποίο έχει γίνει ήδη δεκτό από την επιστημονική κοινότητα. Είτε χρησιμοποιηθούν συμπεριφορικές είτε γνωστικές είτε άλλου είδους προσεγγίσεις η ουσία του προβλήματος παραμένει η ίδια: η συμπεριφορά παρουσιάζεται κάτω από την επίδραση διαφόρων αιτιών που με τη σειρά τους ανάγονται στον ίδιο το μαθητή, το δάσκαλο, τη σχολική κοινότητα, τα αναλυτικά προγράμματα, την οικογένειά του ή άλλους οικονομικούς και κοινωνικούς παράγοντες. Πριν από την εφαρμογή της στρατηγικής, της προσπάθειας για την ανάπλαση, την απόσβεση της παραβατικής συμπεριφοράς, είναι θεμιτό οι παράγοντες αυτοί να γίνουν, στο μέτρο του δυνατού - γνωστοί.
Τότε, με βάση τα συμπεράσματα που θα προκύψουν θα γίνει δυνατός ο καθορισμός των δράσεων με σκοπό την βελτίωση της κατάστασης. Είναι δε αδήριτη και πρωταρχική αυτή η ανάγκη σχεδίου δράσης για την απρόσκοπτη μόρφωση και εκπαίδευση των μαθητών.