Η παραγγελιά, η χαρτούρα, ο χορός, το «λάλημα» η βαριά μυρωδιά απ' το κρασί και το τσιγάρο ανάμεικτη με την τσίκνα απ' τα κοψίδια και την ευωδιά της πλατείας του χωριού απ' το βρεγμένο χώμα και τα λουλουδικά, οι μορφές των τσακισμένων ανθρώπων που γυροφέρνουν το μοναχικό τους ζεϊμπέκικο, ή οι χαρούμενες παρέες που χορεύουν πιασμένοι απ' το χέρι, αποτελούν εικόνες που απαθανατίζονται από το συγγραφέα -γνωστό στιχουργό- και ερμηνεύονται μέσα από τη δικιά του ματιά στα μουσικά δρώμενα του τόπου μας σε μια μοναδική στη βιβλιογραφία κοινιολογική προσέγγιση του λαϊκού πανηγυριού.