Πηγαίνοντας κάθε πρωί στο Ινστιτούτο και αργότερα, στον δρόμο της επιστροφής, μιλούσαν στα γερμανικά όλο ένταση και ζωηράδα. Ο Αϊνστάιν ήταν ο πιο διάσημος επιστήμονας στο Πρίνστον, και ο Γκέντελ ήταν ο μόνος άνθρωπος στον κόσμο που περπατούσε και μιλούσε επί ίσοις όροις μαζί του. Ωστόσο, και οι δύο ήταν ολομόναχοι. Με συνδετικό κρίκο την κοινή αίσθηση διανοητικής απομόνωσης, έβρισκαν ο ένας παρηγοριά στη συντροφιά του άλλου. Δεν ήθελαν να μιλήσουν σε κανέναν άλλον. Ήταν ολοφάνερο πως βρίσκονταν πάνω από τους κοινούς θνητούς, όπως επίσης ήταν κοινό μυστικό στο Ινστιτούτο πως οι δυο τους ήταν πλέον "μουσειακά κομμάτια". Αραγε, τι έλεγαν; Ίσως μιλούσαν για την πολιτική. Οπωσδήποτε μιλούσαν για τον αφηρημένο κόσμο των μαθηματικών, χαίρονταν τη φυσική και εντυπωσίαζαν ό ένας τον άλλον με αιχμηρές απαντήσεις στα πιο παράξενα φιλοσοφικά ερωτήματα.

Με υποδόρειο χιούμορ και επιστημονική ακαμψία ο Τζιμ Χολτ αφηγείται τα πιο προκλητικά επιτεύγματα εκκεντρικών διανοητών, ιδιοφυών μαθηματικών, οραματιστών φυσικών, και βαθυστόχαστων φιλοσόφων των τελευταίων αιώνων.

Το βιβλίο του είναι μια πανδαισία ανθρώπων παράτολμης ζωής, κοσμογονικής μεγαλοφυΐας και ωμής δημιουργικότητας.

Οι ιδέες των Αϊνστάιν και Γκέντελ, πέρα από τους περιπάτους τους, αντηχούν σχεδόν σε ολόκληρο το φάσμα των επιστημών και της εξέλιξής τους: στην έννοια του χρόνου, στο νόημα του απείρου, στις γενιές της θεωρίας χορδών, στις εσχατιές της κοσμολογικής αναζήτησης, στα παράδοξα της κβαντικής διεμπλοκής, στο βασίλειο των αφηρημένων μαθηματικών, στα μυστικά της κρυπτογραφίας, στις μεταμορφώσεις της τοπολογίας, στην ομορφιά των ανεπίλυτων μαθηματικών προβλημάτων, στην αισθητική της γλώσσας, στα όρια της ηθικής, στη χαρτογράφηση του ψυχισμού, στην κατανόηση του εγκεφάλου και της λειτουργίας των υπολογιστών.