«Είσαι πολύ αυστηρός, Τζον, γιατί κι εσύ, όπως κι όλοι οι Φράγκοι, κρίνεις πάντα τους λαούς απ’ την πλευρά του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Δεν ξέρεις εσύ τι έχουμε τραβήξει εμείς τετρακόσια χρόνια. Δεν ξέρεις εσύ ότι, εδώ και τέσσερις αιώνες, τίποτα δεν είναι δικό μας, ούτε το βιος των πατεράδων μας, ούτε η τιμή των κοριτσιών μας. Δεν ξέρεις εσύ πως ελεύθεροι είναι μόνο οι γοργόφτεροι θαλασσαετοί που αρπάζουν τη λεία τους και μετά κουρνιάζουν στις φωλιές τους που τις χτίζουν τόσο ψηλά ώστε ο βαρύς δεσποτισμός των Τούρκων να μην τολμάει να τους κυνηγήσει ώς εκεί πάνω. Έτσι γίνεται πάντα με κάθε καταπιεσμένο λαό. Η Ισπανία έχει τους αντάρτες της, η Καλαβρία τους ληστές της, η Μάνη τους κλέφτες της, το Αρχιπέλαγος τους πειρατές του. Θα ’ρθει κι η μέρα της λευτεριάς και θα ξαναγίνουμε όλοι μας πολίτες.»
Χαμογέλασα μ’ ένα ύφος γεμάτο αμφιβολία.
«Ακου, Τζον» συνέχισε ο Αποστόλης βάζοντας το χέρι του πάνω στο μπράτσο μου, «άκου καλά την πρόβλεψή μου: προτού προλάβει να περάσει πολύς καιρός, η κραυγή της ανεξαρτησίας θ’ αντηχήσει από βουνό σε βουνό κι από νησί σε νησί. Τότε θα είσαι φίλος, αδερφός και σύντροφος μ’ αυτούς τους ανθρώπους που τώρα πας να πολεμήσεις. Θα μοιραστείς το ίδιο αντίσκηνο, θα πιεις μαζί τους απ’ το ίδιο ποτήρι και θα κόψεις να φας απ’ το ίδιο καρβέλι ψωμί.»
«Και πότε θα συμβεί το ευτυχές γεγονός;» είπα στον προφήτη μου που μάντευε το μέλλον με τέτοια σιγουριά.
«Ο Θεός μόνο ξέρει!» αποκρίθηκε ο Αποστόλης σηκώνοντας το βλέμμα προς τον ουρανό. «Μα η στιγμή αυτή δεν θ’ αργήσει, αφού ένας ολόκληρος λαός την προσμένει εδώ και τέσσερις αιώνες.»
Ναυτικό μυθιστόρημα με έντονο ελληνικό ενδιαφέρον, Οι περιπέτειες του Τζον Ντέιβις είναι ένα από τα λιγότερο γνωστά βιβλία του Αλέξανδρου Δουμά, εμπνευσμένο σε μεγάλο βαθμό από την Ελλάδα, τις παραμονές της Επανάστασης του 1821.
