Το ποιητικό αυτό έργο, που είναι γραμμένο σε εξάμετρο και τοπική διάλεκτο, υποδιαιρείται σε τέσσερα μέρη, που το καθένα αντιστοιχεί σε μία εποχή του έτους. Σ αυτά περιγράφεται με γλαφυρό και λυρικό ύφος η ζωή των φτωχών Λιθουανών χωρικών, που δουλεύουν κολίγοι σε πλούσιους γαιοκτήμονες, κατά κανόνα ξένους (Γερμανούς ή άλλους), καθώς και της φύσης και των εναλλαγών της κάθε εποχής, αλλά και των ασχολιών των αγροτών, και το γενικότερο πλαίσιο της ζωής τους. Το ποίημα περιέχει πολλά έμμεσα, αλλά και άμεσα ηθικοπλαστικά διδάγματα, για τη ζωή, την οικονομία, το μέτρο, το σεβασμό προς το θείο κλπ., τα οποία έχουν αντικείμενο την μόρφωση των χωρικών και την εκπαίδευσή τους για μια καλύτερη ζωή για αυτούς τους ίδιους...
από το επίμετρο της έκδοσης