Η πρόσβαση στη γνώση και την πληροφορία διασφαλίζεται εδώ και αιώνες με τις βιβλιοθήκες, που είναι πολλών ειδών: εθνικές, δημόσιες, κυβερνητικές, προεδρικές, παιδικές, ψηφιακές, ειδικές και άλλες, όπως αναλύονται στο πρώτο κεφάλαιο του ανά χείρας βιβλίου. Η ανάπτυξη των συλλογών των βιβλιοθηκών είναι μια πολυσύνθετη διεργασία, η οποία, πρώτα και κύρια, ρυθμίζεται από μια σειρά νομικών κανόνων διαφορετικής ισχύος, από πλευράς ιεράρχησης πηγών δικαίου, αλλά και από μια σειρά κανόνων δεοντολογίας της βιβλιοθηκονομίας. Η ανάπτυξη των συλλογών αυτών πρώτα από όλα ελέγχεται ως προς το εάν τηρούνται αυτοί οι νομικοί και δεοντολογικοί κανόνες που τις ρυθμίζουν-αν στηρίζεται, δηλαδή, η ανάπτυξη των συλλογών στις στέρεες νομικές και δεοντολογικές βάσεις στις οποίες οφείλει να στηρίζεται. Αν όχι, ολόκληρο το οικοδόμημα της συλλογής της βιβλιοθήκης πάσχει εκ θεμελίων, και όσο αποτελεσματικά και γρήγορα και εάν εκτελούνται οι υπόλοιπες εργασίες στη βιβλιοθήκη, των παραγγελιών, της έρευνας της αγοράς, της έρευνας αναγκών των χρηστών της βιβλιοθήκης, της αξιολόγησης της βιβλιοθήκης και άλλες, η συλλογή είναι όχι απλά προβληματική, αλλά αποτελεί εστία κινδύνου προσβολής θεμελιωδών δικαιωμάτων των χρηστών της. Η προστασία αυτών των θεμελιωδών δικαιωμάτων πρόσβασης στην πληροφορία, λόγου και έκφρασης, διδασκαλίας και έρευνας, ισότητας και πνευματικής ελευθερίας αφορά εξ ίσου τις δημόσιες και τις ιδιωτικές βιβλιοθήκες στην Ελλάδα.

Το έργο αυτό αποσκοπεί στην περιγραφή και ανάλυση των ειδών των βιβλιοθηκών, των θεμελιωδών δικαιωμάτων που έχουν εφαρμογή στην ανάπτυξη των συλλογών τους, και των νόμων, κανονισμών και πολιτικών που τις ρυθμίζουν στην Ελλάδα, παραθέτοντας και σχετικά παραδείγματα από τον ελληνικό και τον διεθνή χώρο.