Αυτό το σύντομο και κομψό μυθιστόρημα ξεκινάει με μια απατηλή αίσθηση αθωότητας. Ο διάχυτα ζεστός τόνος του και η παραμυθική αφήγησή του λειτουργούν σαν δέλεαρ, σαν μια μαγευτική ψευδαίσθηση. Σύντομα όμως μετά, Ο Τρελός του βασιλιά αφήνει να αναδειχθούν οι πιο σκοτεινές αποχρώσεις του, πολύ προτού αποκαλυφθεί η πραγματική βαρύτητα της ιστορίας - η ζωή στην υπηρεσία ενός αφέντη σημαίνει συνενοχή για τις πράξεις του, περιλαμβάνει το τίμημα που πρέπει να πληρωθεί.

Η αγάπη του αυλικού αξιωματούχου για τον ετοιμοθάνατο αφέντη του είναι καταρχάς συγκινητική, αλλά ο Μοχάμεντ, ο αφηγητής, μας δίνει την εντύπωση ότι αποκρύπτει τις αληθινές σκέψεις του για τη σχέση του με τον βασιλιά Χασάν Β’, που κυβέρνησε τυραννικά το Μαρόκο για σχεδόν σαράντα χρόνια, από το 1961 ώς το θάνατό του το 1999. Ο Μοχάμεντ μπεν Μοχάμεντ, ο γελωτοποιός της Αυλής, ο ποιητής, ο λόγιος θεολόγος, ζει και περιγράφει τις τελευταίες μέρες του ετοιμοθάνατου βασιλιά, του Σίντι, του αφέντη. Ο Τρελός του βασιλιά είναι ένας απολογισμός για το τρομερό τίμημα της αφοσίωσης που πληρώνει ο Μοχάμεντ. Είναι επίσης ένας στοχασμός πάνω στην ενοχή και τη συγχώρεση. Πρόκειται για ένα δυνατό, σύντομο παραμύθι, ήσυχα αλλά επίμονα βασανιστικό.