«Ο μεγάλος θεός Πάνας είναι νεκρός!» Ο απόηχος μίας τέτοιας κραυγής πρέπει να συγκλόνισε τον αρχαίο κόσμο, προαναγγέλλοντας το τέλος του παγανισμού, των μύθων και των θεών του, αλλά και το θάνατο της Φύσης. Είναι όμως αυτό αλήθεια; Αρκεί να θυμηθούμε τη ρήση του Κ. Γκ. Γιουνγκ «Οι θεοί έχουν γίνει η αρρώστια που μας μαστίζει» για να συνειδητοποιήσουμε ότι οι θεοί δεν πεθαίνουν ποτέ. Και αν εμείς τους αρνούμαστε σήμερα, αυτοί επιβιώνουν με τη μορφή συμπτωμάτων.

Σε μία ριζοσπαστική μελέτη για τον εφιάλτη, τον αυνανισμό, το βιασμό και τη νυμφοληψία, για το ένστικτο και τη συγχρονικότητα, και για τους θηλυκούς έρωτες του Πάνα την Ηχώ, τη Σύριγγα, τη Σελήνη και τις Μούσες σκιαγραφούνται τα παιχνίδια που ο θεός-τράγος απεργάζεται μέχρι σήμερα στους σκοτεινούς διαδρόμους και στα δημιουργικά πάθη της ψυχής μας.