Η προσωνυμία «ηχοπλάστης» δεν είναι διόλου τυχαία για τον Στέλιο Γιαννακόπουλο αντιθέτως περιγράφει με συνέπεια την ιδιότητα και το μέγεθος της προσφοράς του αφανούς, κατά τ άλλα, ήρωα πίσω από το τζάμι. Μια γρήγορη ματιά στους συντελεστές μερικών εκ των σπουδαιότερων, και όχι μόνο, δίσκων των τελευταίων δεκαετιών είναι αρκετή προκειμένου να διαπιστωθεί η συνεισφορά, η επιρροή και η παρακαταθήκη του στην ελληνική δισκογραφία.

Γεννήθηκε το 1929 στο Ναύπλιο και ο πατέρας του ήταν ψάλτης. Αυτά ήταν αρκετά προκειμένου να μπολιαστεί, από πολύ νωρίς, με το μαγικό κόσμο της αρμονίας και των ήχων. Το νήμα της ηχοληψίας το τράβηξε για πρώτη φορά το 1955 στους ραδιοθαλάμους του Ζαππείου, όταν και προσλήφθηκε ως τεχνικός ήχου από το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας. Το 1962, ως άλλος Δανιήλ, βρέθηκε στο λάκκο των λεόντων ή αλλιώς στα θρυλικά στούντιο της Κολούμπια, να ηχογραφεί για 20 και πλέον χρόνια τους σπουδαιότερους Έλληνες συνθέτες, μουσικούς και τραγουδιστές. Τελευταία στάση, τα στούντιο της ΕΡΤ και του Τρίτου Προγράμματος, στα οποία και θα «δέσει» την άκρη του νήματος το 1992.

Μεταξύ άλλων σε αυτό βιβλίο μιλούν για τον ίδιο οι Μίμης Πλέσσας, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Διονύσης Σαββόπουλος, Νότης Μαυρουδής, Νίκος Κυπουργός, Παναγιώτης Κουνάδης, Κυριάκος Σφέτσας, Μάκης Μάτσας κ.α.