Το βιβλίο - φάρος του Ελβετού στοχαστή που σημάδεψε τη δυτική γραμματεία. «Η ευχαρίστηση που αισθανόμαστε μιλώντας για τα ζητήματα του έρωτα είναι ελάχιστα πειστική σαν πρόσχημα, όταν πρόκειται για ένα τόσο μεγάλο βιβλίο. Όμως, οι άντρες και οι γυναίκες, ανέχονται ανετότατα την περί έρωτος κουβέντα, και μάλιστα δεν τη βαριούνται ποτέ, όσο κοινότυπο και αν είναι το θέμα, φοβούνται όμως τον ορισμό του πάθους, ακόμη κι αν το ορίσουμε με την ελάχιστη αυστηρότητα.

Κατά συνέπεια το βιβλίο αυτό θα δείξει την αναγκαιότητά του κατ αρχήν στο μέτρο που θα προκαλέσει απαρέσκεια, η χρησιμότητά του δε, θα φανεί από το κατά πόσο θα πείσει εκείνους που, διαβάζοντάς το, θα συνειδητοποιήσουν τους λόγους για τους οποίους στην αρχή το βρήκαν απωθητικό. Οι ερωτευμένοι θα το θεωρήσουν κυνικό και όσοι δεν γνώρισαν ποτέ το αληθινό πάθος θα απορήσουν. 'Αλλοι θα πουν πως αφανίζεις τον έρωτα σαν τον ορίζεις και άλλοι ότι είναι χάσιμο χρόνου. Σε ποιους θα αρέσει; Σ αυτούς που θα θέλουν, ίσως, να μάθουν ή και να γιατρευτούν; Γιατί αν αληθεύει ότι οι μεταλλαγές της καρδιάς προετοιμάζονται στο ασυνείδητο, στα πράγματα χρονολογούνται από τα Επιφάνειά τους στη γραπτή έκφραση, όπως ένας έρωτας από την πρώτη φορά που θα ομολογηθεί.