Οι μέθοδοι εργασίας που ακολουθεί είναι ολωσδιόλου δικές του επειδή και η αντίληψή του για το θέατρο είναι μοναδική : Ο Τερζόπουλος δεν πορεύεται με γνώμονα τη θεωρία, αλλά σύμφωνα με το ένστικτο και την πρακτική. Οι θεωρίες του λειτουργούν έμμεσα, είναι εύκαμπτες, ανοιχτές στην αναπροσαρμογή και στην αλλαγή.

ΣΧΕΔΟΝ ΑΠΟ ΣΥΜΠΤΩΣΗ βρέθηκα προσκεκλημένη στο διεθνές φεστιβάλ σύγχρονου θεάτρου των Δελφών το 2004. Κατά γενική ομολογία, η σύμπτωση ενεργεί πάντα σωστά. Έχω ένα πάθος για την Ελλάδα. Κυρίως έναν προβληματισμό, που σπανίως συνδέεται άμεσα με την οικογενειακή μου ιστορία. Με γοητεύει απεριόριστα η υλικότητα της χώρας αυτής. Η γήινη πλευρά της, η φυσική παρουσία της, η ακραία ιδιαιτερότητα του φωτός της, της πέτρας της, και η αδιάκοπη παρουσία, η επιμονή της θάλασσας, που η αλμύρα της μένει στο στόμα μου.

Η ΕΤΕΛ ΑΝΤΝΑΝ έχει στενή σχέση με το σύγχρονο θέατρο. Έχει συνεργαστεί σε κείμενα με τον Bob Wilson και τον Heiner Muller και έχει στενή συνεργασία με τον Τερζόπουλο και το Θέατρο Αττις, όπου έχουν παρασταθεί κείμενά της.

Το παρόν τομίδιο συγκεντρώνει δύο κείμενα : Ένα σπουδαίο θεατρολογικό κείμενο, που πρωτοδημοσιεύτηκε στη Γερμανία, για τον «ελληνικό» κόσμο του Θ. Τερζόπουλου και τη σχέση του με την αρχαία τραγωδία • και ένα για την επιστροφή της στην Ελλάδα και τις εμπειρίες της στους Δελφούς και στο Κιάτο, όπου ανακάλυψε ξανά τη μητρική της γλώσσα, το ελληνικό τοπίο, τους ιερούς τόπους και την αρχαία ελληνική τραγωδία.