Η ποιότητα και το μέγεθος της συμπαράστασης της δημοκρατικής κοινωνίας προς τα κοινωνικά αδύναμα άτομα δείχνουν την αξιοπιστία του δημοκρατικού συστήματος απέναντι στους επικριτές του και, συνεπώς, και απέναντι στην κοινωνική εργασία, η οποία κατά κανόνα ασχολείται με τα άτομα αυτά.
Επομένως, η κοινωνική εργασία κινείται σε τρία επίπεδα: το ουτοπιστικό, διότι απαιτεί την υλοποίηση μιας δίκαιης κοινωνίας, αν και γνωρίζει ότι αυτό είναι πρακτικά αδύνατο, το ρεαλιστικό, διότι προσπαθεί να συμβάλει στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των ενδιαφερομένων, και το προκλητικό, διότι τονίζει τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην ουτοπιστική της απαίτηση και την κοινωνική πραγματικότητα, προσπαθώντας να επηρεάσει τις κοινωνικο-πολιτικές δομές, που αποτελούν τους αιτιογόνους παράγοντες της ενλόγω διαφοράς.
