«Λίγο-λίγο απέκτησε τη συνήθεια να αριθμεί τους νεκρούς του... δεν ζητούσαν παρά μόνο λίγα, ταπεινά πράγματα, κι όμως λάμβαναν ακόμη λιγότερα ώσπου στο τέλος πέθαιναν ξανά, πέθαιναν κάθε μέρα, στις συμπληγάδες της ζωής.» Χένρυ Τζαίημς, Ο βωμός των νεκρών Ο Τζόρτζ Στράνοσμ τιμά τακτικά τη μνήμη των νεκρών του και μετατρέπει το παρεκκλήσι του ναού που επισκέπτεται σε «ένα βουνό από φως». Εκεί ξεχωρίζει μια γυναίκα για την οποία διαισθάνεται πως τους ενώνει μια κοινή πίστη. Ο ισχυρός πνευματικός δεσμός που καλλιεργούν δεν ξεφεύγει ποτέ από το ήθος του υψηλού σκοπού τους. Ωστόσο οι κοινές τελετουργίες τους διαταράσσονται απρόσμενα όταν ο Στράνσομ ανακαλύπτει κάτι από το παρελθόν της.