Το έργο του Βάλτερ Μπένγιαμιν είναι πολύμορφο. Δοκίμια λογοτεχνικής κριτικής, μελέτες για πρόσωπα, κτήρια, εποχές και τεχνικές, εικόνες της σκέψης και εικόνες του παρελθόντος, παράγραφοι που δεν επιθυμούν να γίνουν πραγματείες. Ορίζοντάς του η γλώσσα και η ουτοπία, άξονές του ο μεσσιανισμός και ο μαρξισμός. Ο λόγος του στροβιλίζεται διαρκώς και καλύπτει όλο το έδαφος που ο συγγραφέας του παραχωρεί. Είναι πυκνός και συχνά δαιδαλώδης. Και ωστόσο κάποτε, μέσα από τη ροή του ξεπηδούν νησίδες με κοφτερό και αυτόνομο νόημα, ικανές, αφού γίνουν θραύσματα, να επιβιώσουν ως αφορισμοί.