Ο Σίνκλαιρ Λιούις υπήρξε ο πρώτος Αμερικανός συγγραφέας που τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1930 και το μυθιστόρημά του «Μπάμπιτ» υπήρξε ένας από τους κύριους λόγους απονομής του βραβείου.

Ο «Μπάμπιτ» είναι μια παρωδία της αμερικανικής κουλτούρας. O κεντρικός ήρωας είναι ο μεσήλικας Ρεπουμπλικανός μεσίτης ακινήτων Τζορτζ Φ. Μπάμπιτ, υπερήφανο μέλος του Εμπορικού Επιμελητηρίου, της Αθλητικής Λέσχης, της Λέσχης των Μπούστερ και της Λέσχης Προστασίας της Αλκης. Περιπλανιέται στον κόσμο του, τον κόσμο της Ζένιθ, παραπαίοντας από επιχειρηματικές συζητήσεις σε ενδοοικογενειακές προστριβές, από τυχοδιώκτες ευαγγελιστές ιεροκήρυκες σε υπερβολικά φιλικούς επισκοπελιανούς ιερείς, από διαλέξεις γκουρού της Νέας Σκέψης στη στήριξη φλογερών σοσιαλιστών, από απεργίες εργαζομένων σε ραντεβού με ελαφρά κοριτσόπουλα, από τον σκοτεινό κόσμο του λαθρεμπορίου της ποτοαπαγόρευσης σε εύθυμα αστικά πάρτι.

Ένα βιβλίο-τροφή για σκέψη. Μια αριστοτεχνική σάτιρα για την υποκρισία και τον κομφορμισμό, τον υλισμό και την παγκοσμιοποίηση. Πολλοί από μας θα αναγνωρίσουν τον «Μπάμπιτ» άλλοτε στον καθρέφτη τους και άλλοτε στο πρόσωπο του ανθρώπου της διπλανής πόρτας.

Το όνομα «Μπάμπιτ» μπήκε στο λεξιλόγιο της εποχής για να δηλώσει τον «υλιστή, ματαιόδοξο, εφησυχασμένο πολίτη -κυρίως επιχειρηματία- που συμμορφώνεται με τα πρότυπα του κοινωνικού συνόλου».