Η λατρεία του καινούριου, η ανανέωση του εαυτού, η καινοτομία, η επιτάχυνση των οικονομικών διαδικασιών, και εν γένει του τρόπου ζωής, στην ύστερη νεωτερικότητα είναι σύμφυτα με τη μόδα. Η μόδα υπάρχει μέσα από το «θνησιγενές καινούριο» και εντάσσεται στις πιο χαρακτηριστικές λειτουργίες του οικονομικού κεφαλαίου. Όμως η μόδα κάνει και άλλα πράγματα: εισηγείται τρόπους του σχετίζεσθαι με τον εαυτό, με τους άλλους, με τον χρόνο και με τα αντικείμενα. Η μόδα διαθλά κοινωνικές και πολιτισμικές τάσεις και συνομιλεί μαζί τους. Τις μεταφράζει στις διάφορες γλώσσες που έχει επινοήσει: την υψηλή, τη μαζική και τη γρήγορη μόδα. Η μόδα εμφανίζει εκλεκτικές συγγένειες με άλλους νεωτερικούς θεσμούς και, υπ’ αυτή την προοπτική, συνεργεί στη διαμόρφωση βασικών όψεων της υποκειμενικότητας της ύστερης νεωτερικότητας. Η μόδα συμβάλλει καίρια στη διαμόρφωση των νεωτερικών χρονικών καθεστώτων, δηλαδή στους ρυθμούς, στις αφηγήσεις και στον προσανατολισμό των ανθρώπων μέσα στο παρόν, το παρελθόν και το μέλλον. Η μόδα ως παιδί -μα και ως μηχανισμός διαμόρφωσης-της νεωτερικότητας (κλασικής και ύστερης) και της κοινής μας κουλτούρας, είναι ένα ανοιχτό πεδίο κοινωνιολογικής γνώσης και κριτικής. Αυτές τις σύνθετες λειτουργίες της μελετάει το βιβλίο αυτό.