Στο βιβλίο Μισώ τους άντρες η Πολίν Αρμάνζ εξετάζει την πιθανότητα οι γυναίκες να έχουν όντως λόγο να μισούν τους άντρες και ο θυμός τους να είναι στην πραγματικότητα ένα "χαρούμενο και χειραφετητικό ταξίδι" εφόσον τον αφήσουν να εκφραστεί. Στην ουσία, πρόκειται για ένα φεμινιστικό και εικονοκλαστικό κείμενο, που υπερασπίζεται τη μισανδρία ως μέσο για να δημιουργηθεί χώρος για την αλληλεγγύη μεταξύ των γυναικών.

Ο τίτλος του βιβλίου προκάλεσε την αντίδραση ενός συμβούλου στο Υπουργείο Ισότητας της Γαλλίας, ο οποίος επιχείρησε να εμποδίσει την κυκλοφορία του απειλώντας τον εκδοτικό οίκο με νομικές κυρώσεις επί τη βάσει της "υποκίνησης μίσους". Όπως ήταν φυσικό, η απόπειρα λογοκρισίας καταδικάστηκε επισήμως και σε όλους τους τόνους - και, όπως ήταν επίσης φυσικό, εκτίναξε τις πωλήσεις του βιβλίου πέρα από κάθε προσδοκία των εκδοτών αλλά και της συγγραφέα.

Ο τίτλος είναι όντως προκλητικός και προβοκατόρικος, αλλά ο σκοπός του είναι προφανής. Είναι μια πρόσκληση προς τις γυναίκες να σταματήσουν να έχουν σχέσεις ή δοσοληψίες με άντρες όταν αυτό σημαίνει ότι καταπιέζονται. Σε καμία περίπτωση η συγγραφέας δεν υποκινεί τη βία. Αντιθέτως, όπως λέει η ίδια, το βιβλίο είναι μια προτροπή προς τις γυναίκες "να φανταστούν έναν νέο τρόπο ύπαρξης, να μην παίρνουν τοις μετρητοίς τις γνώμες των αντρών... και να ανακαλύψουν τη δύναμη των γυναικείων σχέσεων, που είναι γεμάτες αμοιβαιότητα, ευγένεια και δύναμη".