ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η Μαρίνα Τσβετάγιεβα (1892-1941) συγκαταλέγεται στους μεγαλύτερους συγγραφείς του 20ου αιώνα. Ή ζωή και το έργο της είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα με τη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία. Ή μοίρα της υπήρξε από τις πιο τραγικές: Οκτωβριανή Επανάσταση, μακρά εξορία (στην Πράγα αρχικά και κατόπιν στη Γαλλία), μια κόρη νεκρή από την πείνα και μια άλλη στο γκουλάγκ, εχθρότητα εκ μέρους των Ρώσων έμιγκρέδων και αδιαφορία των παρισινών λογοτεχνικών κύκλων, παθιασμένη αλληλογραφία με τον Παστερνάκ καί τον Ρίλκε, αφοσίωση στον άντρα της και πολλοί χιμαιρικοί έρωτες, αναγκαστική επιστροφή στη Σοβιετική 'Ενωση και απεγνωσμένες εκκλήσεις στον Μπέρια καί τον Στάλιν, αυτοκτονία.

Σε όλη τη διάρκεια αυτού του πολυτάραχου βίου ή Τσβετάγιεβα, αυτή ή άπιστη, δεν σταματάει να εξομολογείται. Εξομολογείται μέσα από τις επιστολές της πού απευθύνει άλλοτε σε πολύ στενούς φίλους, άλλοτε σε αγνώστους. Συνεχίζει το μονόλογο της μέσα από τα μηνύματα πού κλείνει στα τετράδια της. Γεμίζει ακόμη πολλά σημειωματάρια με λακωνικές σημειώσεις με τις σκέψεις της καί τα συναισθήματα της. Οι εξομολογήσεις αυτές παρέμειναν άγνωστες στο κοινό. Ό ξαφνικός θάνατός της δεν της επέτρεψε να τις συνθέσει σε ένα βιβλίο.