Μια χούφτα στάχτη έμεινε
ριγμένη ευλαβικά κάτω από τον ίσκιο μιας ιτιάς
μπαίνει αργά στο χώμα μέχρι να φτάσει ρίζα
Μια χούφτα άνθρωπος μέσα στο δέντρο
Όλα τα άλλα περιττά.

Μεσημέρια του 1991, όλοι στη βεράντα
Όλοι εκτός από εκείνον
«Πού είναι ο μικρός; Πάλι τον Cobain βλέπει στο MTV;»
Και γέλαγαν όλοι, εκτός από τον μικρό.

Εκείνος άφηνε τα μαλλιά να μακρύνουν
και στεκόταν στον καθρέφτη
μέχρι να βρει κάτι κοινό με το είδωλό του
Τη μέρα η γλυκιά τυραννία των ντεσιμπέλ, Nirvana
στην ησυχία της νύχτας η ένωση με το απόλυτο, η Νιρβάνα.

Τώρα, σιωπηλά, στέκομαι κάτω από την ιτιά
παίρνω μια ανάσα Kurt και νιώθω ωραία
Ακούω μια κραυγή
ίσως από ένα τραγούδι του
Ίσως κι η ύστατη κραυγή απελπισίας
λίγο πριν αντικρίσει το σκοτάδι του.

Ησυχία, είναι εδώ όλοι μου οι φίλοι
εσύ δεν μπορείς να τους δεις
Είναι καλά κρυμμένοι στο μυαλό μου
Φανταστικά.

Ανθίζει ξαφνικά το δέντρο
γεμίζει καρπούς
κάθε καρπός ένας μικρός Cobain
Τώρα, μπορείς να κοιμηθείς.