Να αγαπάς, να θυσιάζεσαι και να υποτάσσεσαι!
Αυτό ήταν το πεπρωμένο κάθε γυναίκας;

Όταν η παιδική της ηλικία σε μια παραθαλάσσια πόλη τελειώνει με δραματικό και βίαιο τρόπο, η ανώνυμη αφηγήτρια αυτού του φλογερού αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος ανακαλύπτει συγκλονισμένη τι σημαίνει να είσαι γυναίκα, στην Ιταλία, στην αυγή του 20ού αιώνα. Καθώς αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι η δική της δυστυχία δεν διαφέρει από τη δυστυχία της μητέρας της και κάθε γυναίκας γύρω της, επαναστατεί κι αποφασίζει να ξεφύγει από τη μοίρα της. Με θάρρος και οργή, πολύ μπροστά από την εποχή της, η Σιμπίλα Αλεράμο υπογράφει το πρώτο φεμινιστικό έργο της Ιταλίας και έργο-ορόσημο στην ευρωπαϊκή φεμινιστική λογοτεχνία. Μαζί με τη θέση της γυναίκας, η Αλεράμο δίνει μια καλειδοσκοπική εικόνα της Ιταλίας εκείνης της εποχής - τη φρενήρη εκβιομηχάνιση του Βορρά, τη μιζέρια και την εγκατάλειψη του Νότου, την πολιτική και λογοτεχνική ζωή της χώρας όλα σε ένα δραματικό φόντο που πολύ ορθά ο Λουίτζι Πιραντέλο περιγράφει ως «δυσάρεστο και δυνατό».

Ένα βιβλίο που άλλοι το αντιμετώπισαν σαν σκάνδαλο και άλλοι βρήκαν σ’ αυτό, επιτέλους, τη φωνή τους για πρώτη φορά.