Το προσωπικό ημερολόγιο μιας γυναίκας καταγράφει αληθινές ιστορίες από το τέλος του Β΄ ΠΠ, αποκαλύπτοντας τη σκοτεινότερη όψη της ανθρώπινης ύπαρξης.

Το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου πλησιάζει αλλά για τους κατοίκους της πόλης η πραγματική κόλαση μόλις αρχίζει. Καθώς ο Κόκκινος Στρατός εισβάλλει, οι δρόμοι γεμίζουν ερείπια και σκιές, ενώ η βία και η απόγνωση κυριαρχούν.

Μέσα σε αυτό το χάος, μια ανώνυμη γυναίκα καταγράφει με ωμή ειλικρίνεια την καθημερινότητά της: την πείνα, τον φόβο, τις απώλειες, αλλά και τις πράξεις απερίγραπτης βαρβαρότητας με ωμή ειλικρίνεια. Το ημερολόγιό της δεν είναι απλώς μια ιστορία επιβίωσης• είναι μια σπαρακτική εξομολόγηση για την ανθρώπινη ψυχή σε καιρό πολέμου.

Μέσα από τις διαυγείς και συγκλονιστικές σκέψεις της φωτίζει μια λιγότερο γνωστή όψη του πολέμου: το ψυχικό και σωματικό τίμημα που πλήρωσαν οι άμαχοι πολίτες, ιδίως οι γυναίκες. Περιγράφοντας με εντυπωσιακή σαφήνεια τη ζοφερή πραγματικότητα της σεξουαλικής βίας, τις στρατηγικές επιβίωσης και τις παρατηρήσεις της για την ανθρώπινη φύση υπό κρίση, το ημερολόγιο μετατρέπεται σε μαρτυρία πόνου αλλά και σε έναν διαλογισμό πάνω στην αντοχή.

Η φωνή της ανώνυμης συγγραφέως αντιπροσωπεύει εκατομμύρια γυναίκες που έζησαν αδιανόητες φρικαλεότητες, αλλά των οποίων οι ιστορίες συχνά μένουν στη σκιά. Δεν είναι απλώς ένα ημερολόγιο, αλλά ένα σπουδαίο ιστορικό ντοκουμέντο και μια διαχρονική εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής, όταν δοκιμάζεται από ακραίες αντιξοότητες.

«Οι νύχτες είναι οι χειρότερες. Το σκοτάδι φέρνει φόβο, και ο φόβος φέρνει απελπισία».