Ο ήρωας, αν δεν είναι ήδη νεκρός, αποφασίζει σήμερα, τώρα, να πεθάνει. Σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση πικρής αναπόλησης έρχεται σε επαφή με το υλικό της ίδιας του της ζωής, τους εξωτερικούς παράγοντες που την καθόρισαν, την ορφάνια του, την αίσθηση του μη ανήκειν, τις προσδοκίες του που διαψεύστηκαν, το φόβο του για τις ανθρώπινες σχέσεις, την ανυπόφορη μοναξιά του, την χωρίς νόημα ζωή του. Έχοντας έναν ευαίσθητο ψυχισμό δοκιμάζονται διαρκώς οι αντοχές του απέναντι στα δεδομένα της ύπαρξής του, τα οποία αποδίδει στις πιθανότητες που διέπουν το σύμπαν, στην Τύχη που υφαίνει τον ιστό της ζωής του χωρίς αυτόν. Αδύναμος να αντιμετωπίσει τη δύναμή Της παίρνει για πρώτη φορά ο ίδιος μια κρίσιμη απόφαση: αυτήν την αξιοσημείωτη μέρα, αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή που δεν όρισε αυτός, στη ζωή που δεν έζησε...