Η Ιατρική Αποκατάσταση είναι μια ομαδική διαδικασία που εκπαιδεύει τον ασθενή στη νέα κινητική του κατάσταση. Σκοπός της είναι, ανάλογα με το επίπεδο και τη βαρύτητα της βλάβης, να κατακτήσει ο ασθενής το μέγιστο λειτουργικό αποτέλεσμα που θα του επιτρέπει λειτουργική ανεξαρτησία και συμμετοχή, διατηρώντας έτσι τον οικογενειακό, επαγγελματικό και κοινωνικό του ρόλο, ως την πλήρη επανένταξη.

Η Σουηδοαμερικανή ψυχίατρος Ελίζαμπεθ Κιούμπλερ-Ρος, που μελέτησε την αντίδραση στην απώλεια των ασθενών και των συγγενών τους, έφτιαξε το μοντέλο γνωστό ως «πέντε στάδια του πένθους»: Η άρνηση, ο θυμός, η διαπραγμάτευση, η κατάθλιψη και, τέλος, η αποδοχή.

Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο εξελίσσονται τα κεφάλαια που ακολουθούν. Οι ψυχολογικές συγκρούσεις εκδηλώνονται κυρίως στα πρώτα στάδια της κάκωσης και συμπίπτουν με την αρχική διαχείριση και το πρόγραμμα αποκατάστασης που ακολουθεί.(Από το προλογικό σημείωμα του Λ. Μπάκα)