Το μεταδραματικό θέατρο είναι μια ουσιώδης πτυχή της σύγχρονης θεατρικής δημιουργίας, που αμφισβητεί τα κλασικά στοιχεία του δράματος, συμπεριλαμβανομένων της πλοκής και του χαρακτήρα. Παρακολουθώντας τις εξελίξεις στο ευρωπαϊκό και αμερικανικό θεατρικό τοπίο, αυτή η συλλογή άρθρων ανακατευθύνει τις συζητήσεις για το μεταδραματικό θέατρο, στρέφοντας την προσοχή στο θέμα από το οποίο το ίδιο εξαρτάται, αλλά και που συνήθως παραλείπεται στις κριτικές αναλύσεις: τη μορφή.

Οι συνεργάτες της συλλογής βασίζονται στις λογοτεχνικές και κινηματογραφικές σπουδές και στην κριτική θεωρία για να αναλύσουν μορφικές όψεις του μεταδραματικού θεάτρου, όπως ο χώρος, τα μέσα ή το κείμενο. Μελετώντας το πώς οι σύγχρονοι δημιουργοί εμπνέονται από άλλες μορφές, όπως ο χορός και οι εικαστικές τέχνες, και παρουσιάζοντας καλλιτέχνες όπως ο Tadeusz Kantor, ο Romeo Castellucci, ο Guy Cassiers, η Ann Liv Young, ο Ryan Trecartin και η Lizzie Fitch, τα κεφάλαια αυτής της συλλογής επεκτείνουν την κατανόησή μας για τη θεατρική μορφή, υποστηρίζοντας ότι αυτή εμπλέκεται στον τρόπο με τον οποίο το θέατρο παράγεται και καταναλώνεται, και εξερευνούν τη σχέση του θεάτρου με θεσμικούς σχηματισμούς όπως τα φεστιβάλ, η φροντίδα υγείας ή η αγορά ακινήτων.

Μια επίκαιρη έρευνα των αισθητικών δομών και των υλικών συνθηκών της σύγχρονης παράστασης, η συλλογή αυτή αποτελεί όχι απλά μια ανασκόπηση, αλλά μια αποσαφήνιση του τι εννοούμε και τι όχι όταν μιλάμε για μεταδραματικό θέατρο.