ΑΘΕΑΤΟΙ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΙ

Δωμάτια της ζωής και της αφήγησης, δωμάτια της μνήμης και της λήθης, δωμάτια με πρόσωπα, πράγματα, χρόνους και σκηνικά του εαυτού και της Ιστορίας, δωμάτια που μετεωρίζονται ανάμεσα στην αυτοβιογραφία και στην αυτομυθοπλασία.

Aντλώντας από την ποιητική του ονείρου, του θραύσματος και της περιπλάνησης, ο συγγραφέας πασχίζει να βρει εξόδους, κρύπτες, μεσοτοιχίες σ’ αυτά τα εκατό δωμάτια, σ’ αυτές τις εκατό ιστορίες, κυρίως όμως να τα διασχίσει για να συναντήσει, να συ¬νο-μιλήσει και, αν είναι εφικτό, να συμφιλιωθεί με τους ενοίκους τους - αυτούς τους αθέατους συγκάτοικους που αναστατώνουν (εντός κι εκτός γραφής) την καθημερινότητά του.

Το παρόν βιβλίο μαζί με την Εξουθένωση. Ντοκιμαντέρ ονείρων (2022) και το Αμήν. Προσευχές στο Κενό (2024) κλείνει μιαν άτυπη τριλογία που περιστρέφεται γύρω από τους μηχανισμούς της απώλειας (ατομικής και συλλογικής) στο πέρασμα του χρόνου.