Σε αυτόν τον τόμο συγκεντρώνονται δεκαεπτά μελέτες, κατατάσσονται σε τέσσερις θεματικές ενότητες που αφορούν αντίστοιχα την πρώιμη νεοελληνική λογοτεχνία, τον Ερωτόκριτο και άλλα κρητικά κείμενα, την αναγεννησιακή Κύπρο και την νεοελληνική λογοτεχνία του 19ου και 20ου αιώνα.

Οκτώ από τις μελέτες αναφέρονται εξ ολοκλήρου ή μερικώς στον Ερωτόκριτο, που καταλαμβάνει κεντρική θέση στα ερευνητικά ενδιαφέροντα του Ντέιβιντ Χόλτον από τη δεκαετία του 80. Ανάμεσα στα κείμενα που εξετάζονται από τις άλλες μελέτες είναι το «Μυθιστόρημα του Μεγάλου Αλεξάνδρου», «η Ιστορία της Σωσάννης», «Τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη», τα διηγήματα του Ψυχάρη και η ποίηση του Μαβίλη και του Καβάφη. Εννέα από τις μελέτες έχουν μεταφραστεί από τα αγγλικά ειδικά για τον τόμο αυτό.

Στην κριτική εξέταση των λογοτεχνικών κειμένων ο συγγραφέας επιδιώκει να ορίσει και να φωτίσει τις οργανωτικές αρχές που το διέπουν, αρχές που μπορεί να είναι νοηματικές, συνειρμικές αφηγηματικές, δομικές, γλωσσικές ή μετρικές. Κατ' αυτόν τον τρόπο, ο μελετητής προσπαθεί όχι απλώς να διεισδύσει στον τρόπο σκέψης του συγγραφέα, αλλά και να διευκολύνει την κριτική κατανόηση των κειμένων από τον σημερινό αναγνώστη.