Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις σε αυτό το βιβλίο είναι συμπτωματική. Τα πάντα κινούνται στη σφαίρα της κοινωνικής μυθοπλασίας. Οι ανήλικοι αναγνώστες παρακαλούνται να μην προσπαθήσουν να μιμηθούν τους ήρωες, αλλά να φτιάξουν έναν κόσμο καλύτερο απ αυτόν που τους αφήνουμε εμείς. Η μόνη αληθινά βιωματική πράξη που αναφέρεται στις λιγοστές του αράδες, είναι η προσχεδιασμένη απώλεια ενός βοηθήματος Αγγλικής γλώσσας στα δεκαπέντε μου, προκειμένου να εξοικονομήσω τις τριάντα δραχμές για την Ζιζέλ. Δεν το μετάνιωσα ποτέ...
Όσο για τον Μόραλη;

Είναι ο μοναδικός ήρωας της αστυνομικής λογοτεχνίας, ο οποίος δεν κατάφερε να εξιχνιάσει κανένα μυστήριο.