Η φιλοσοφία -η καθαυτό φιλοσοφία, όπως την εννοούσε ο Πλάτων- είναι σήμερα εφικτή, με τη φιλοδοξία της αλώβητη. Η παρακμή που γνώρισε τον 19ο αιώνα οφείλεται στο ότι ταυτίστηκε, "συγκολλήθηκε", διαδοχικά με ένα μόνο από τα πεδία στα οποία αναδύεται, πέρα από τη γνώση, μια αλήθεια : συγκόλληση με το επιστημονικό (θετικισμός), με το πολιτικό (μαρξισμός), κατόπιν με το ποιητικό πεδίο (Νίτσε και, κυρίως, Χάιντεγκερ). Βέβαια, τα μαθηματικά, η ποίηση, η πολιτική ως επινόηση και ο έρωτας ως σκέψη συνιστούν ακριβώς τέσσερις όρους της φιλοσοφίας. Είναι απαραίτητοι όμως και οι τέσσερις, ενώ η φιλοσοφία είναι η μοναδική εκείνη σκέψη που τους δεξιώνεται και τους συστεγάζει.

Το πρόγραμμα αποσκοπεί, λοιπόν, στην επαναπόδοση της φιλοσοφικής σκέψης στον πλήρη χώρο των αληθειών που την οροθετούν. Γι'' αυτό και καταπιάνεται με τα κεντρικά ζητήματα που απασχολούν κάθε φιλοσοφία σήμερα : το Υποκείμενο, εφόσον δεν γίνεται πλέον να διατηρήσουμε την κατηγορία του αντικειμένου, που συμπαρασύρθηκε στην κατάρρευση του αντικειμενισμού, το Δύο, εφόσον δεν είναι πλέον δυνατόν να μας ικανοποιήσει το διαλεκτικό σχήμα, τέλος, τη λειτουργία του α-διακρίτου, σημείο όπου καλούμαστε να επανεξετάσουμε τη σχέση της γλώσσας με τη σκέψη.