«Το ενδιαφέρον για τον Μακιαβέλλι αναγεννάται πάντοτε τη στιγμή που προμηνύονται καταιγίδες, διότι είναι αυτός που ξέρει να φιλοσοφεί σε θυελλώδεις καιρούς. Και αν τον ξαναδιαβάζουμε σήμερα, είναι γιατί υπάρχει λόγος να ανησυχούμε. Επιστρέφει: ξυπνήστε».
Patrick Boucheron

Ο Μακιαβέλλι διαβάζεται συνεχώς ήδη από τον θάνατό του το 1527. Αλλά τι ξέρουμε γι αυτόν εκτός από τον μακιαβελλισμό, αυτό το συλλογικό άγχος απέναντι στο κακό στην πολιτική; Για να αναζητήσουμε τον άνθρωπο πίσω από τη μάσκα που τον παραμορφώνει, πρώτα πρώτα πρέπει να αναδείξουμε τις αντιφάσεις που βασανίζουν το φλογερό αυτό πνεύμα της φλωρεντινής Αναγέννησης: τον δημιουργό του "Ηγεμόνα" και τον άνθρωπο της δράσης, τον αθυρόστομο ποιητή και τον χιουμορίστα, τον άνθρωπο που αντλεί έμπνευση τόσο από τους ζωγράφους όσο και από τον μηχανισμό των ανθρώπινων παθών και συμφερόντων. Η σοφία του Μακιαβέλλι μήπως εντέλει βρίσκεται στη «λεπτή τέχνη της παιγνιώδους πρόκλησης»;