Κάπως σαν γλυκόπικρο αστείο ακούστηκε στον πολιτισμένο κόσμο τον Μάρτιο του 1821 ότι οι υπόδουλοι Έλληνες επαναστάτησαν κατά του κραταιού Τούρκου δυνάστη τους. Ελάχιστοι άνθρωποι μπορούσαν τότε να πιστέψουν ότι οι ραγιάδες του Σουλτάνου θα κατάφερναν ν αποτινάξουν τα δεσμά της δουλείας τους ύστερα από τέσσερις αιώνες σκλαβιάς. Όμως κρυφά το λέγουν τα πουλιά, κρυφά λαλούν τ αηδόνια «να διώξουμε όλη την Τουρκιά ή να χαθούμε όλοι», και ο χτεσινός Έλληνας σκλάβος, έχοντας πια αποκτήσει συνείδηση της μοίρας του, έκανε μόνος του την έφοδο στον ουρανό με το σπαθί και το καριοφίλι του άνοιξε ο ίδιος με το αίμα του τον δρόμο που οδηγούσε στο νέο, αμετάκλητο πεπρωμένο του: ελευθερία ή θάνατος. Από μάχη σε μάχη, οι μέχρι χτες ξεγραμμένοι από τον χάρτη του κόσμου Έλληνες, οι πάντοτε λίγοι απέναντι στους πολλούς, κατάφερναν να κάνουν ιερή πράξη την αδιανόητη επανάστασή τους. Η νέα Ελλάδα είχε πλέον ξαναγεννηθεί μέσα στους καπνούς της μπαρούτης και στα αίματα.

Στις σελίδες του «Λογοτεχνικού Ημερολογίου 2021» μεγάλοι λογοτέχνες, ιστορικοί, ερευνητές και οι μεγάλοι πρωταγωνιστές του Αγώνα εξηγούν πώς η αγιασμένη τρέλα της ελευθερίας οδήγησε στο θαύμα του 1821.