Οι «Λευκές Νύχτες» και «Η συνεσταλμένη» είναι χαρακτηριστικά δείγματα της γραφής του Ντοστογιέφσκι.
Το κοινό στοιχείο που δένει τις δύο νουβέλες είναι το αμετάβλητο, το καθαρό ντοστογιεφσκικό ψυχικό και φυσικό τοπίο. Μέσα από τα δύο έργα, αναδύεται η τόσο συμβολική νύχτα, το σκοτάδι της φύσης που εναρμονίζεται με την κατήφεια της ψυχής των απλών ανθρώπων, με την ασφυκτική μοναξιά τους και την άγρια ερημιά που τους ζώνει.
Πρόκειται για έργα που «ξυπνούν το αίσθημα και τη σκέψη». Έργα που «τα διαποτίζει η φλογερή αγάπη του δημιουργού τους για τους ανθρώπους, η βαθιά κατανόηση της ψυχής που υποφέρει».
