Largo είναι ένας πολύ αργός μουσικός ρυθμός, που αντιστοιχεί σε 40 έως 6ο χτύπους του μετρονόμου το λεπτό• σημαίνει, θα λέγαμε: πλατιά, εκτεταμένα, γενναιόδωρα. Largo είναι επίσης μια σειρά ιστορίες γραμμένες σε διαφορετικό ύφος και κλίμακα η καθεμιά, που αν κάτι τις συνδέει είναι το άλυτο ερώτημα του χρόνου. Σαν ασκήσεις που κινούνται στα όρια μιας πραγματικότητας που δεν είναι πάντα ορατή με γυμνό μάτι, αλλά παράδοξη, αυθαίρετη και κάπως μαγική. Ιστορίες περιπλάνησης ανάμεσα στο ρίζωμα και την απώλεια, στην αέναη κίνηση και την αδράνεια, στην εργασία και τη ρέμβη, στη μνήμη και τη μοναξιά, στην αρχή και το τέλος των πραγμάτων - και ό,τι τελοσπάντων μεσολαβεί ανάμεσα στα χτυπήματα του μετρονόμου.

"Κάθε γαλαξίας, κάθε ηλιακό σύστημα, κι ακόμη κάθε μικρή ή μεγάλη γωνία κάθε πλανήτη, και ως εκ τούτου κάθε έμβιο ον, κάθε οργανική ή ανόργανη ένωση, κινείται και ταλαντώνεται σύμφωνα με το ρυθμό ενός εσωτερικού μετρονόμου που κουρδίστηκε όταν άρχισε ο χρόνος να υπάρχει, σαν για να μπει μια μηχανική τάξη στο χάος, και που τείνει να χάνει την αρχική ορμή του και να ξεκουρδίζεται μέχρις ότου πάψει τελείως να χτυπάει και παραδοθεί στη σιωπή. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι για κάποιο λόγο, άγνωστο σε μας, ο μετρονόμος της Μυρσίνας άλλαξε ξαφνικά ρυθμό και άρχισε να χτυπάει σε ένα αδιανόητα αργό largo, έτσι που θα μας έπαιρνε χιλιάδες ή και εκατομμύρια χρόνια για να παρατηρήσουμε μια ελάχιστη διαφοροποίηση στη στάση των κατοίκων της, μια αδιόρατη κίνηση, εάν βέβαια συνέχιζε ακόμη τότε να υπάρχει η πολίχνη της Μυρσίνας, οι κάτοικοί της με τα φθαρτά τους σώματα, ο πλανήτης και το ηλιακό μας σύστημα, οι γαλαξίες, ο ίδιος ο χρόνος και οι απέραντες εκτάσεις που ορίζει".