Ξαναδιαβάζοντας σήμερα το έργο του Αντώνη Σαμαράκη, δεν μπορεί παρά να αισθανθεί κανείς πως η ιστορία επαναλαμβάνεται. Σκοτεινά σύννεφα αναβίωσης του ολοκληρωτισμού και του πολέμου πλανώνται σήμερα στην Ευρώπη και στον κόσμο. Ο φόβος για το μέλλον της ανθρωπότητας πλημμυρίζει ξανά τις ψυχές των ανθρώπων.

Χωρίς μεγάλα λόγια και βαρύγδουπες διακηρύξεις, ο Σαμαράκης προσπάθησε να δείξει μέσα από τις δικές του εμπειρίες και τις δυσκολίες της δικής του γενιάς, τις αξίες της Ελευθερίας, της Ειρήνης και της Δικαιοσύνης, που κάθε ανθρώπινο πλάσμα δικαιούται. Ολόκληρο το έργο του μάχεται γι’ αυτές τις αξίες και αποκτά πανανθρώπινα χαρακτηριστικά. Όλα αυτά καταφέρνει να τα αποδώσει με απλή γλώσσα και ανεπιτήδευτο ύφος.

Σκύβοντας κανείς κάτω από την κρούστα της καθημερινότητας που περιβάλλει τους ήρωές του, θα διαπιστώσει την πυκνότητα των νοημάτων και την ιδιαίτερη ευρηματικότητα του συγγραφέα στην απόδοση των ουμανιστικών του στόχων.